Uykuya Dalmak İstemeyen Ayıcık Masalı

Ormanın derinliklerinde, minik, tombul bir ayıcık yaşardı. Adı Boboydu. Bobo, uyumayı hiç ama hiç sevmezdi.

Her gece annesi ona yumuşacık battaniyesini örter, “İyi uykular Bobo” derdi. Ama Bobo hemen gözlerini kocaman açar:

“Hayır, uyumak istemiyorum! Daha oyun oynamadım, yıldızlara bakmadım, bal hayal etmedim!”

Annesi gülümseyerek başını sallardı. “Bobo, uyku büyü gibidir. Rüyanda istediğin her yere gidebilirsin. Hem sabah dinç uyanırsın.”

Ama Bobo ikna olmazdı. O gece de battaniyeyi attı üstünden ve gizlice yatağından kalktı.

Ay ışığında dışarı çıktı, ama ormanın içi karanlıktı. Hafif bir rüzgâr esiyor, yapraklar hışırdıyordu.

Birden bir ses duydu:

“Uyumayan minik ayıcık da kim?”

Bobo etrafına baktı. Büyük, yumuşak tüylü bir Baykuş dalda oturuyordu.

“Ben… Bobo. Uyumayı sevmiyorum.”

Baykuş hafifçe güldü. “Uyku yalnızca dinlenmek için değildir. Bazen seni sihirli yerlere götürür. Rüyada dans eden yıldızlar gördün mü hiç?”

Bobo gözlerini kocaman açtı. “Yıldızlar dans eder mi?”

Baykuş gagasını gökyüzüne çevirdi. “Uykuya dalarsan, kendi yıldızını görebilirsin.”

Bobo düşünmeye başladı. “Belki bir kez deneyebilirim…”

Ama önce biraz daha yürümek istedi. Derken çimenlerin arasında Minik Tavşan Titi’yle karşılaştı.

“Titi, sen neden uykudasın?” diye sordu Bobo.

Titi gözlerini ovuşturdu. “Çünkü rüyamda havuç adasında zıplıyorum! Uyku sayesinde oraya her gece gidiyorum.”

Bobo artık daha da meraklandı. Yavaş yavaş uykusu da gelmeye başlamıştı. Yürümek zorlaşmıştı, esnemeye başlamıştı.

En son bir ağacın dibine oturdu. Gökyüzüne baktı. Ay parlıyordu.

“Acaba benim rüyamda ne var?” diye fısıldadı.

Battaniyesini alıp yerine döndü. Bu kez annesi uyandırmaya çalışmadı. Sadece sessizce gülümsedi, Bobo’nun başını okşadı.

O gece Bobo ilk kez hemen uyudu. Ve rüyasında ne mi gördü?

Kendi yıldızını… adını “Bobişim” koyduğu, yumuşacık pofuduk bir yıldız. O yıldızla baldan nehirlerde kaydı, pamuktan dağlara tırmandı, uçan oyuncak ayılarla oynadı.

Sabah uyandığında ilk sözü şu oldu:

“Anne! Yıldızlar gerçekten dans ediyor!”

Ve o günden sonra, Bobo her gece yatağına mutlulukla girip uyumayı sabırsızlıkla bekledi.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir