Bahar, bahçedeki çiçekleri toplayan ama onları bitirdiğini fark eden bir kızdır. Annesi ona çiçekleri korumanın önemini öğretir.
Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde küçük bir kız varmış. Küçük kızın adı Bahar mış. Bahar, isminden dolayı olsa gerek çiçekleri çok seven bir çocukmuş. Bahçeli bir evleri varmış ve bahçelerinde de rengarenk çiçekler açarmış.
Bahar, her gün bahçede ki çiçekleri toplar annesine götürürmüş. Annesi de Bahar’a “Kızım çiçekleri bana getirmene gerek yok. Onların hepsi zaten bizim. Hemde çiçek dalında güzel” dermiş. Bahar annesini dinlemez, her gün çiçekleri kopartıp götürmeye devam edermiş. Zamanla bahçede ki çiçekler azalmaya başlamış. Bir sabah, Bahar her gün yaptığı gibi bahçeye koşmuş. Amacı yine çiçekleri toplayıp annesine vermekmiş. Bir baktı ki bahçede hiç çiçek kalmamış. Hemen telaşla annesinin yanına koşmuş. “Anne, anneciğim! Bahçede hiç çiçek kalmamış. Bu sefer sana çiçek getiremedim” demiş. Annesi “Baharcığım, ben sana söylemiştim. Sen çiçekleri kopardıkça bütün çiçekler bitti. Artık yeni çiçekler ekmemiz gerekiyor” diye cevap vermiş.
Yaptığı hatayı anlayan Bahar, annesine çiçekleri bir daha koparmayacağım diye söz vermiş hemde çiçekleri ekmesi için annesine yardım etmiş.